برادرم را از دست دادیم. لایق صاحب عزا بودن نیستم. حتی در این نقطه، لایق نوشتن ازش. برای همین گذاشتم مدت زیادی بگذرد و به دوروبری‌ها نگفتم. اما آزار می‌بینم اگر آدمها فکر کنند که از دست دادنش را پنهان کرده‌ام. هنوز نمی‌دانم چطور می‌شود از او گفت بدون الصاق خود به او. حد را برای خودم اینطور تعیین کردم که آدمها بدانند که کسی از ما رفته، بدون اینکه به رویم بیاورند. صاحب عزا اعتباری دارد که من نباید داشته باشم. اگر ببینم که دیگران می‌خواهند چنین اعتباری بدهند، حالم بیشتر از خودم به هم می‌خورد.
