پنیر رو مالیدم رو نون بربری و گذاشتم دهنم. مثل همیشه. یه عمره صبح‌ها دارم پنیر می‌مالم رو نون. با صبحونه‌ی شیرین میونه‌ای ندارم. در یخچال ما رو باز کنید یه مرباهایی توش پیدا می‌کنید که مال قرن هیودهمه. اگه از من بپرسی ده سال پیش ساعت هشت چی کار می‌کردی می‌گم پنیر می‌مالیدم رو نون.
پنیر امروز یه مزه‌ای می‌داد، قیافه‌شم یه جوری بود. راحله صبحونه‌ش رو بیرون خورده بود و نشسته بود کنار من داشت چایی می‌خورد. گفتم پنیرش یه مزه‌ایه. گفت شاید خرابه نخور. باید می‌گفت شاید خرابه نمال. چون بمالم دیگه می‌خورم. دیشب یه سری سس پیدا کردم تاریخش مال سال 1387 بود ولی ما همچنان استفاده می‌کردیم. حتا از روی مزه‌ش هم نفهمیدیم تاریخ مصرفش گذشته. یعنی نمی‌دونستیم این سس‌های کچاپ زمان مصرفشون چارماهه. فکر می‌کردیم مادام‌العمرن.
صبحونه‌مو که خوردم تموم شد، رفتم پاکت پنیر رو نگاه کردم. توش کاملن کپک زده بود اما چون خونه به دلیل بارش برف تاریک بود نتونسته بودم ببینم. تاریخ انقضاش رو پیدا کردم مال یه ماه و نیم پیش بود. گفتم این چیه راحله؟ چرا هنوز تو یخچاله؟ گفت از اون یکیا برمی‌داشتی. به دلیل بارش بی‌امان برف ندیده بودم تو یخچال پنیر دیگه‌ای هم هست. گفتم این پنیر این‌همه کپک زده بود ولی مزه‌ش فقط یه کم عوض شده بود. اتفاقی هم برای من نیفتاد. پس اینا همه نقشه‌ی امپریالیسمه. الکی یه تاریخی می‌زنن رو پاکت و می‌گن از این تاریخ گذشت دیگه نخورینا، خراب شده، برید پول بدید یکی دیگه بخرید. چرا باید به این تاریخ روی پاکت اعتماد کنم؟ الان من به جایی رسیدم که انقد اعتماد کردم دیگه فرق بین سس سالم و خراب رو تشخیص نمی‌دم، ذائقه‌م جوری بار اومده که هرچی شرکت تولید کننده بگه سالمه قبول می‌کنم، برای اینکه بفهمم چیزی خراب شده یا نشده می‌رم سراغ تقویم. شده‌م یه مصرف‌کننده‌ی بی‌عقل وگرنه هیچی خراب نمی‌شه، این دروغه که خوراکیا از یه تاریخی به بعد خراب می‌شن و اگه بخورید می‌میرید. مزه‌شون ممکنه عوض شه که اونم طبیعیه. من امروز یه پنیر کپک زده خورده‌م و خوب خوبم. دیشب سس سه سال پیشو خوردم و هیچیم نشده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر