سه‌شنبه

آشپزی شکست


می خواستم واسه تولد یکی مربا بپزم براش ببرم، مربا خراب شد، هر کاریش کردم درست نشد و آبش قوام پیدا نکرد. مزه ش خیلی خوب بود و تصویرش از نیم متر دورتر عین یه مربای واقعی بود، ولی وقتی همش می زدم و آبش رو با قاشق برمی داشتم می ریختم پایین، مثل آب معدنی شره می کرد؛ همونقدر رقیق و سبک. تو اینترنت سرچ کردم و گفت باید دوباره بجوشونیش که آبش غلیظ شه. جوشوندم ولی اتفاق تازه ای نیفتاد. گفت اگه آبش رقیق باشه کپک می زنه. هنوز کپک نزده ولی دیگه ترسیدم به عنوان هدیه ببرم برا کسی. هر آن ممکنه کپک بزنه.

هیچ درمونی افاقه نکرد و با این همه بلایی که سرش آوردم مربائه عین دفعه اولیه که پختمش. هر درمانی رو پس می زنه. نمی فهمم چه اتفاقی می افته که اینجوری می شه. با اینکه همه ی مراحل رو درست می رم، نتیجه ی کار یه چیز ترکمون می شه. (مربا به کنار) فکر می کنم این ریسکی بودن بیشتر از همه، تو غذاهای ایرانی وجود داره. هیچ وقت نمی تونی از نتیجه مطمئن باشی و آش رشته ای رو که اون دفعه درست کردی و خیلی خوب شد این دفعه هم به همون شکل و مزه بپزی.

اگه یه تعمیرگاه غذا سر کوچه بود، می بردمش اونجا می دادم درستش کنن. یا زنگ می زدم یکی بیاد بالا سر قابلمه و مشکلو حل کنه. همچین تعمیرگاهی برا ما نابلدهایی که در عین نابلدی نمی تونیم از آشپزی دل بکنیم واجبه. ظلمه که بعد از پختن و دیدن نتیجه ی افتضاح کار، هیچ کاریش نتونی بکنی و محصول عین یه موجود ناقص الخلقه جلو چشمت باشه، نه ازش کیف کنی، نه بشه بندازیش دور.

هر روز خیلی از آدما تو تنهایی خودشون تو آشپزخونه، بالا سر اجاق گاز و در حال هم زدن و چشیدن، شکست رو تجربه می کنن و نمی تونن نتیجه رو قایم کنن، باید همونو وردارن بیارن بذارن جلو بقیه، سریع تو دادگاهی که با اولین نگاه به محصول یا وقت گذاشتن اولین قاشق تو دهن تشکیل می شه، محکوم شن. آدم در مقابل شکست های پیاپی بی حس می شه و دست از تلاش برمی داره. می رسه به جایی که وقتی بهش می گی این چیه درست کردی مثل مامان من بدون اینکه نگا کنه شونه می ندازه بالا و آشپزی براش در حد سیر کردن شکم چندنفر دیگه معنی می ده نه بیشتر. هر وعده ی غذایی رو هم که خوشمزه درست کنه، خوشمزه بودنش تصادفیه.  

۱۰ نظر:

  1. حالا یه چیزی من شنیدم وقتی مربایی که درست میکنی بقول معروف آب یه را دون یه را میشه خوبه برا نگهداریش بذاریش ت فریزر. همچین محصول فریزری ای رو خونه‌ی مامانم خوردم و خب خیلی خوشمزه بود. یکمم اونی که من خوردم ترشم بود اصن یه خوراک لذیذی بود با نون و کره

    پاسخحذف
  2. بذارم تو فریزر دسترسی سریع بهش سخت می شه. ماکروویوم که نداریم.

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. نبابا ماکرویو چیه یجوری ژلاتینی ای یخ میزنه یا دست کم اون تجربه من اونجوری بود. ینی وقتی از فریزر در میمد چار پنج دقیقه بعش قابل خوردن بود شایدم کلن انقد چیز لذیذی شده بود که زیاد عمر نکرد تو فریزر خلاصه مث سبزی قورمه نبود که باید از صبح بذاری یخش باز شه برا شب

      حذف
  3. you have to use more sugar, it's very simple :)

    پاسخحذف
  4. میشه آب مربا رو صاف کرد و بعد جوشوند تا به اندازه ی دلخواه غلیظ بشه بعد مواد رو به این آب غلیظ شده اضافه کرد و چند دقیقه هم با هم حرارت داد.

    پاسخحذف
  5. سلام, نجف دریابندری عزیز تو کتابش روش خاصی واسه مربا درست کردن معرفی کرده, من دوبار مربای توت فرنگی باهاش درست کردم خیلی خوب شد.
    وقتی مربا جوشید, گاز رو خاموش می کنی و اصلن تحویلش نمیگیری. میزاری سرد بشه بعد تازه دو روز هم میزاری تو یخچال که از عاقبت خودش مطلع بشه. بعد دو روز درش میاری و یکم نازشو میکشی, بعد میزاری رو گاز تا دوباره قل بزنه.
    نتیجه داده, امتحان کن

    پاسخحذف
  6. age in kari ke migam bokoni dorost mishe: aval vardar ba ye toori ya abkesh abo done morabato joda kon, badesh baste be mizane abi ke dari age yek kiloe nim kilo shekar beriz toosho bezar roo gaz ta khob bejooshe va be estelah ghavam biad, age havijat ghatiish bashe kharab mishe hatman bayad faghat abesh bashe, taghriban bad az 45 min ba sholeye motevaset ghavam miad va bad havijato beriz toosh va ye ghashogh ghaza khori ham abe limo beriz toosh va gazo khamoosh kon va bezar sarde sard ke shod beriz too shishehae tamize khoshk va bezar yakhchal :) dige kapak nemiane!

    پاسخحذف
  7. این نظر توسط نویسنده حذف شده است.

    پاسخحذف
  8. واسه شکر باشه
    شکر رو زیاد اگه بریزید یا اولش بریزید ، اب می اندازه و اون آب شکره که جمع نمیشه دیگه نه آبی که به مربا اضافه شده
    عین شله زردکه اگه شل بشه و آب بندازه هر چی هم بجوشه فایده نداره

    پاسخحذف